Jelenia Góra - Perła w koronie
   
 
Jej rynek z barokowymi kamienicami o pastelowych barwach i dachach zdobnych jak damskie kapelusze jest jednym z najpiękniejszych w Polsce. Jelenią Górę otaczają ze wszystkich stron Sudety. Ulice miasta kończą się w parkach narodowych.
Śląska baśń ludowa głosi, że ziemia jeleniogórska tak się Bogu udała, że rozgniewane diabły postanowiły zniszczyć jej piękno. Jak? Zawalając głazami. Znosiły w worach kamienie z całego świata. Część wysypała się po drodze - i tak właśnie, wskutek czarciej fuszerki, powstała Śnieżka z pasmem Karkonoszy i mniejsze góry. Zimą, w śnieżnej szacie, jasne szczyty zdają się pochylać nad miastem. Otaczają je niczym górale tańczący w kręgu. Latem kotlina jest jak teatr, gdzie scena raz po raz rozświetla się słonecznym blaskiem i ginie w miękkich, mglistych półmrokach. Jelenia Góra usadowiła się w samym środku tego spektaklu natury. Udokumentowana historia grodu sięga XIII wieku. Według legendy pierwsza osada w tym miejscu powstała podczas polowania Bolesława Krzywoustego. W 1108 roku polecił zbudowanie grodu na pamiątkę udanych łowów - na jednym z tutejszych wzgórz władcy uzbrojonemu jedynie w sztylet udało się pokonać wyjątkowo piękne zwierzę. W tej okolicy jelenie miały ogromne poroża i potężne ciała. Różniły się od dzisiejszych saren wypasających się na obrzeżach miasta, coraz bardziej przyzwyczajonych do sąsiedztwa człowieka. Wielki jeleń na wzgórzu przetrwał w miejskim herbie.  

Tekst Maria Over

źródło : Miesięcznik VOYAGE numer 12 2006 (101)